varlık içinde yokluk? yazık...

inanmazsın blog, artık internet ortamı çok sıkıyor beni. hani blogda olmasa yeminlen bir dakika duramam burada. hoş blogları da haftadan haftaya takip ettiğimden onca şeyi okumak da yormuyor değil. okuyabildiklerimi okuyorum:)

sanırım üniversitenin boşvermişliğine fazla kaptırdım kendimi, bugün "cumulative" snavımız vardı ve ben, saf ben, hasta ben, geç kalkıp, sınava da geç kalıp listening bölümünü kaçırdım. gitti mi sana 15puan. zaten hastayım, bence domız gribiyim ama feci üşütmüş de olabilirim, perş gecesi hiçbir şey yapamadım, haliyle sınav kötü geçti. peki buna üzüldüm mü? tabii hayır, niye üzüleyim ki çalışmadığım bir şeye? sonuçta çalışmamışım, yüksek almayı kim bekleyebilir ki?!

blog, çok canım sıkılıyor. emesen'i açmak bile istemiyorum, istiyorum ki böyle herkesle muhabbet etmeden birileriyle muhabbet edeyim. istiyorum ki problemlerimi dinleyebilecek birileri olsun ama beni anlayabilsin de. istiyorum ki uzaktaki dostlarımla küs olmayayım, kırgınlık olmasın aramızda. tribi ben attığım için bir şey yapamıyorum ama yapmam gereken bu mu, olması gereken bu mu onu bilmiyorum işte.. çok özledim hepinizi laan gerçek dostlarım!!

öyle ki varlık içinde yokluktayım şuanda, bir çok arkadaşım varken yanımda, hiçbiriyle bir bağım yokmuş gibi hissediyorum.. onları özlüyorum ama, düşün yanımdaki insanları özlüyorum, yine de bir şey yapmıyorum. sorun bende, biliyorum ama istemiyorum da. yalnız kalmak istiyorum, yapayalnız...

öyle büyük çelişkilerdeyim ki anlatamam sana blog, bir sonraki yazım şenşakrak olabilir, sakın şaşırma buna. çünkü sana almayı düşündüğüm converse'yi, taksim meydanında gördüğüm çocuğu, musıkide yarın dersim olmasına rağmen annemin yanına gelmemi anlatabilirim... bunlar beni mutlu eden şeyler ama çok büyük yalnızlık içerisindeyim. düşün annem yan odada, gidip sarılmak istiyorum ama dizi izliyor, ya dizisini bölersem, buna sebep olmamalıyım deyip yalnızlığa itiyorum kendimi. psikolojik sorunlarım olduğunu hep söylemişimdir, iyi bir psikoloğa gitmeyi de hep düşünmüşümdür ama korkarım ben. kendimle yüzleşmekten değil, bir başkasının bana beni göstermesinden korkarım, cahilce hemde.

bir gün sana cıvıl cıvıl yazılar da yazacağım, inan buna. ancak o gün bugün değil, hele bu yazı hiç değil. kendine çok iyi bak blog. sevgiyle kal...