blog?

çok yoruldum bugün blog, istanbul'un altını üstüne getirdik desem yalan olmaz hani. bostancı, taksim, tünel, tekrar taksim, taşkışla, maçka, beşiktaş ve en nihayetinde yeniden kadıköy. sen düşün artık halimi... ayrıca bilmiyorsun, dizim ağrıyor benim. hele de böyle çok yürüdüğüm zamanlarda, ayağımı kımıldatamıyordum az önce. şimdi biraz daha iyiceneyim..:)

peki istanbul'a neden gittim blog? bir kaç işim vardı, sağlık karnesi yenilenecek idi, yurt için belediyeye uğranacak idi ama herhangi birini becerebildim mi? tabii ki hayır blog, olacak iş mi. ben ki kayda gittiğinde "diploma"sını unutan bir bireyim, bu gibi şeyler gayet normal yani! :D onun yerine bokucukcuk'un(evet, böyle hitap ediyoruz birbirimize..) lazım gelen şeylerini aldık, yanımıza da gezmemiz kâr kaldı :)) o da sonuçta ankara'ya gidecek, azcık gezmek hakkımız sanıyorum ki:)

öyle yani blog, bugün keyfim yerinde. beyoğlu çikolatamı da yedim bir güzel. (canın çekmez umarım..) dedim ya, azıcık insan içine çıkmak beni kendime getiriyor fakat bu melankolikten çıkacağım anlamına gelir mi? bittabii hayır, aksine dünkü "cem adrian-yağmur" hala daha dilimde, hoş şimdi "sertab erener-aşk" da ağzıma takılmadı değil. sıra sıra söylerim artık.. ne yapayım, mutlaka bir melodi olacak dilimde, yoksa olmuyor. hayat boşmuş gibime geliyor...

bugün farkettim de blog, ben 5(beş) güne kadar evden uçuup gidiyorum, belki de bir daha hiç bu kadar uzun süre kalmamak üzere. hoş ben istemiyorum şahsen büyüdüğüm şehirde yaşamayı, ama kader bu ya, eminim ömrüm burda geçecektir. büyük konuştum mu genelde başıma gelir de! neyse, ne diyordum? evet, gidiyorum artık blog. hem de gerçekten bilinmezliğe... yurt ayarladım fakat tel numarasına bile anca ulaşabildim, düşün halimi. ismimin olduğunu teyit ettireyim dediğimde de geç kalmışım, mesai süresi dolmuş, yarın aramamı söylediler. ümitsiz vak'ayım ben blog. kadersizim cidden.

yine uzattıkça uzattım sanırım blog, seni sıktıysam affola! şimdi gitme vaktidir, haydi kal sağlıcakla!