blog, hayat çok karmaşık geliyor şu sıralar bana. nedendir bilinmez ama hayatla boğuşacak gücüm kalmamış gibime geliyor, halbuki daha kaç yaşındayım ki? 19 bitti ve 20den gün alıyorum günbegün.. şöyle baktığımda çok büyüdüğümü hissediyorum, ne gerek vardı ki bu kadar çabuk büyümeye? güzel değil miydiçocukluk günlerimiz, sorumluluklarımızın pek de olmadığı günler..
blog, bi zaman sonra bloga baktıkça gülücem, eminim buna. çünkü ben bu değilim, ben blogumun adını da melankolika koymazdım, bu ruh halinin içinde öyle çok sık bulunmam. yalnızca dolunay zamanlarına denk geldiğinde azan bir durum kendisi, nedenini hiç çözemedim... ama biliyorum ki geçecek bu ruh halim, yine eski şenşakrak 'ben' olacağım ama ne zaman? o zamanı beklemek ölüm gibi geliyor..
blog,yenibir hayat mümkün biliyor musun? önümdeki fırsatları değerlendirmek mümkün, hayatın elimden akıp gitmesini önlemek mümkün. yeni bir hayata başlamıyormuyum zaten? yeni insanlarla tanışmayacak mıyım? onların davranışlarını irdelemeyecek miyim? bittabii kendime yeni bir kimlik yaratabilirim, eskinin üstüne bir şeyler katarak tabii ama zamanım yok gibime geliyor ve aslında olan küçücük zamanı da yitiriyorum... ancak neden çabalamıyorum ki?
blog, sanırım anladım ben.. az önce melankolihaline girebilmek için candan erçetin-teoman düeti 'kim?'i dinledim ardınaysa pitbulldan 'i know you want me'yi dinledim (evet anında değişebilen birruh haline sahibim.) ve farkettim ki ben geçmişimden kopmak istemiyorum. aslında yenibir hayata zaten hazırım ama geçmişi ardımda bırakacağıma üzülmekteyim. geçen sene üniversiteye gitmeme sebeplerimden biriydi, geçmişinden kopmak istememek. şimdi daha iyi anlıyorum ama..
blog, sanırım çok uzattım ama okumak zor gelen okumasın mümkünse, ben geçmişimden kopmadan da yaşayabileceğimin farkına vardım ve bunu bana farkettirdiğin için sana ne kadar teşekkür etsem az..:) yazının uzunluğundan dolayı artık son veriyorum ve ekliyorum da;
haydi kal sağlıcakla!
Kim olacak bundan sonra
YanıtlaSilUyandığımda soğuk yatağımda
Kim dinleyecek kalbimi
Bakacak yüzüme güzelmişim gibi sanki?
Ben daha 17'yi yeni bitiriyorum ve hiç gücüm kalmadığını düşünüyorum.Ne kadar garip,vay halime...
Elbette yeni bir hayat mümkün,fırsatları değerlendirebilmek çok güzel hem de sonuçları olumlu olursa daha güzel.Bu bizim elimizde.
Umarım yeni insanlarla tanışır,onları irdeleme fırsatı bulursun zevkli bir şeydir;)
Hoşçakal;)
Çiklet, aslında bezgin olup olmamak bizim elimizde, daha ne kadar yaşadık ki hayatı? ne gördük ki henüz? her ne kadar bize çok gelse de yaşananlar, yaşayacaklarımızın yanında hiç gibi kalıyor :)
YanıtlaSilyeni insanlarla tanışmak artık farz oldu Çiklet, yeni yere gidip öylece beklemek mümkün mü? görüştüğüm üniversite mezununun ortak görüşü şu ki; her tür insanı görecekmişiz. çeşit çeşit, renk renk... yani bize irdeleme fırsatı sunan yüzlerce kişi demek, şimdiden heyecanlandım :))
gördüğün gibi artık daha pozitif bakıyorum geleceğe, olması gerektiği gibi olmasa da çok şükür şimdi daha iyiyim.. :)
teşekkür ederim yorumların için;)